Uzun yıllar sokaklarda yaşadığını ve hayatta bir çok şeyin ne kadar hızlı değiştiğinden yakınır. Bulunduğu şehirden insanlara, arabalardan teknolojiye kadar her şeyin gitgide değiştiğini ve artık insanlık adına kalan diğer değerlerin eskisi kadar değerli olmadığından bahseder. Fakat adam bunları anlatırken hep gülümser ve fotoğrafını çeken adama dönüp hayat ne kadar değişirse değişsin benim hayata karşı gülümsemem hiçbir zaman değişmeyecek der. Bu yaşamı ben seçtim ve bu durumda bile mutlu olabildiğinden bahseder. Ve bazen sokaklarda insanları izlerken bir çok şeye sahip insanlar gördüğünü ve buna rağmen mutlu olamadıklarını, sürekli bir tartışma ve yetinmeyi bilmeyen bir hale dönüşmelerine tanık olduğundan bahsetmektedir. İnsanların mutlu olmaya çalışmak için çok gereksiz bir tüketme hırsına kapıldıklarını ve buna rağmen başaramadıklarını söyler. Halbuki ona göre sıcak bir çay onu fazlasıyla mutlu etmektedir.
Gerçekten bu yaşlı evsiz adamın verdiği örnekleri bazılarımız kendi yakınlarında görmekte ve belki de bazılarımız benzerlerini yaşamaktayız.
İnsan hangi koşulda olursa olsun eğer kendini mutlu başarabiliyor ise yaşadığı sıkıntılara karşıda nasıl ayakta durabileceğini her zaman bilir. Her fırsatta gülmek zamanın bu kadar hızlı geçtiği bir yaşamda herhalde en önemli değer olsa gerek.
Fotoğrafı çeken kişi uzun bir süre filmi banyo yaptıramamış ve sürekli o yolculuktan bu yolculuğa kamerasını yanında taşımış. Gittiği yerlede 1-2 kare çeke çeke yaklaşık 1 sene sonra fırsat bulmuş filmi banyo yaptırmaya ve filmden çıkan en düzgün kare bu gördüğümüz yaşlı evsiz amca imiş ve birde onun anlattıkları.
